H’en keunt ’n veugelke nie fraoh’n: stop mee flieh’n.
Jan Deloof Zwevegem
H’en keunt ’n veugelke nie fraoh’n: stop mee flieh’n.
H’en keunt ne leuheneire nie fraoh’n: stop mee lieh’n.
H’en keunt suldaet’n nie fraoh’n: stop mee doi haen.
H’en keunt ‘ulder moeders nie fraoh’n: nie klaoh’n, nie klaoh’n.
Want ’n veugelke hae flieh’n, he meuh staen tier’n.
En ne leuheneire hae lieh’n, he meuh staen liëlik doen.
En de kohels haen vlieh’n, he meuh staen gotfern.
En de moeders haen klaoh’n, draoh’n en vraoh’n.
Maer he keunt euj joong’ns liër’n: he meug nie fecht’n.
En he keunt euj joong’ns liër’n: he meug giën kwaed toewins’n,
En he keunt euj joong’ns liër’n: klap mee d’n dien en d’n dien,
Meskien ’n es ’t toh noh niet te laete voir de vrede.
Wat toelichting:
– de ontkennende ‘en’ is dof
– ‘oi’ staat hier voor onze klank oeë (toch wat omslachtig om te schrijven)
– algemeen: de ‘h’ spreken we niet uit en de ‘g’ klinkt hier als ‘h’
– de intervocale ‘g’ is hier ook weergegeven met ‘h’, maar is nauwelijks of niet te horen (klaoh’n is bijna klaohen).
– ‘kinders’ zijn hier altijd ‘jongens’ en ‘jongens’ zijn hier ‘knechten’. We kennen dus ‘knechten en meiskes’.